روانشناسانه

داستان کوتاه + نکات کوچک برای زندگی بهتر

روانشناسانه

داستان کوتاه + نکات کوچک برای زندگی بهتر

روانشناسانه

*لطفا با نظراتتون منو خوشحال کنید و موضوعاتی که دوست دارید رو بگید.

*لطفا مطالب رو کامل بخونید.

*لطفا در صورت داشتن مشکل توی زندگی با یک روانشناس خوب مشورت کنید.


ممنون

طبقه بندی موضوعی
آخرین مطالب
پربیننده ترین مطالب
محبوب ترین مطالب
آخرین نظرات
نویسندگان

۲ مطلب در تیر ۱۳۹۶ ثبت شده است

حافظه
سلام؛
تا به حال شده که یک چیزی رو از یاد ببرید؟ چه سوالیه واقعاً قطعا تا حالا شده.. سوال بهتر اینه: تا به حال تلاشی کردی که چیزی رو به یاد بسپارید با به خاطر بیارید که نتیجه نداده؟ اگر اینطوره ممکنه این حرفهای من کمی کمک کننده باشه.
همونطور که می دونید حافظه و کلا همه چی از ابعاد مختلف، تقسیم بندی های مختلف داره.. می تونه به دو دسته حافظه آشکار و حافظه معنایی و یا به سه دسته حسی، کوتاه مدت، و بلند مدت تقسیم بشه.. که خب دومین دست بندی به کارمون میاد و هدف من همین تقسیم بندیه.. (برای اطلاعات بیشتر به ویکیپدیا مراجعه کنید) چیزایی که از دیروز یادتونه به همین دلیل یادتونه که بهش توجه شده، و وارد حافظه بلند مدت شده و حالا چی اونو اونجا نگه میدار؟ تکرار و تمرین.. تمام..
وقتی مادرتون می گه من دارم میرم و زیر گازو خاموش کن. و غذا میسوزه.. علتش اینه که بهش توجه نکردید و وارد حافظه بلند مدت نشده. گیریم توجه کردید ولی بعدش تو ذهنتون تکرارش نکردید که باقی بمونه تو ذهنتون.. اما از همه چی مهم تر اینه که چطور بهش توجه کنیم!
-می تونید بنویسیدش تا بعدا بهش نگاه کنید.
-می تونید تو ذهنتون اون کارو انجام بدید. یعنی تصویرسازی کنید.
-می تونید چند بار بلند تکرارش کنید (البته امیدوارم کسی بهتون نگه دیوونه).
-و راهکارایی که به ذهن خودتون میرسه.
امیدوارم راضی کننده بوده باشه..


خدافظ
  • احمد قادری

سلام.

شما هم با پدر و مادرتون دعوا می کنید؟ اگر می کنید بدونید تنها نیستید. چون خیلی ها این کارو می کنند. گر تو این متن احساس کردید دارم از این کار حمایت می کنم، باید بگم : لطفا جلوی فوران احساساتتون رو بگیرید.

به عنوان یک روانشناس (البته توی پرانتز من تازه میخوام بشم (دخترا فکر بد نکنن) و هنوز در راستای بهبود وضعیت خویش قدم بر می دارم) عرض کنم که والا من هم گاهی دعوا که نه ولی بحثم می شه و چیز عجیبی نیست.. اکثرا بحثشون میشه.. لپ کلام اینه که نکنید.. آقا نکنید.. دعوا که کنید یخصوص با پدر و مادر، آخرش یا خودتون پشیمون می شید و یا پشیمونتون می کنن..

شاید تعجب کردید که یک روانشناس چطور می تونه دعواش بشه که باید بگم: متاسفم که تو این دوره زمونه تفکر شمایی که میای اینترنت و اکثرا آنلاینی اینه.. مگه روانشناس آدم نیست؟ آدم با آدم دعواش میشه.. چون با هم فرق داریم همه مون.. بی خیال!

حالا بریم سر اصل مطلب؛ حقیقتش اینه که معمولا 50/50 دو طرف هم مقصر هستن، و هم حق دارن.. ولی خب این تعارضاته که باعث میشه این دعوا و بحثا پبش بیاد.. بهترین راه اینه که سکوت کنی و اون لحظه هیچی نگی.. بخصوص اگر مادر یا پدر شما شخصیتش طوریه که از گذشته تا به حالت رو میاره جلو چشت.. و خلاصه به شدت سرزنشگره.. پس اینو  داشته باشید از من.. «سکوت» این درس اوله.. هیچی نگید یکم سرزنش میکنن و بعد چیزی نمی گن.. عوضش قهر نمی کنید و بعدا وقتی اعصابتون آروم شد میتونید خیلی صمیمانه و بهتر منظورتون رو برسونید.. یادتون نره «وقتی داد می زنیم اول گوش خودمون کر میشه*» امیدوارم باز حوصله ام بکشه و با زبون مسخره ام بهتون توصیه هایی بر پایه علمی ولی با توضیح مسخره و غیر علمی بکنم..

خدافظ



* : خودم ساختمش ینی توی دعوا وقتی صدامون رو هم بلند می شه کسی منظور درست طرف مقابل رو درک نمیکنه و به طور کلی حرف زدن چیزی رو حل نمی کنه اون لحظه.. چون هر کس می خواد حرف خودشو به کرسی ینشونه (خداییش حق داشتم اینو خودم بسازم.. شما توضیحو ببین..!!).

  • احمد قادری